Vakantieverslagen van de familie van Toll

Kaapstad

Stellenbosch

Montagu

Knysna

St. Francis Bay

10-08-2015

Hazyview

Maandag
Het ontbijt is om half acht. We zijn weer vroeg uit de veren. Een uur later hebben we iedereen gedag gezegd en rijden we over de onmogelijke hobbelweg naar de bewoonde wereld.

De weg naar Hazyview is vrij eenvoudig. We rijden door typisch Afrikaanse winkelstraten waar de bevolking langzaam tot leven komt. Overal staan groepjes slaperige mensen te wachten op een van de tientallen taxibusjes waarmee ze naar hun werk gaan. Anderen lopen met een kruiwagen vol jerrycans om water te halen.

Het is bewolkt en een stuk koeler dan gisteren. Vlak voor Hazyview is een openluchtmuseum van hutjes vol toeristische souvenirs. Op de parkeerplaats lacht een medewerker ons toe: 'good morning, how are you?'
'Fine, and you?' En dan klinkt zijn levensmotto: 'I have no complaints. Nobody wants to listen, so I keep them in my head.' Hij heeft geen klachten, want er is toch niemand die ze wil aanhoren. Daarom houdt hij ze gewoon in z'n hoofd.

Voorbij de ingang verwachten we muzikale levendigheid, maar het is een matte toestand. We zijn ongeveer de enige bezoekers op dit tijdstip. Maar hier geldt óns motto: als je niet gaat kijken, dan heb je het nooit gezien.

We maken een omweg naar Graskop. Zeven jaar geleden waren we daar ook en aten we bij het beroemde Harrie's Pancakes. Dat is voor herhaling vatbaar. De weg naar Graskop gaat door de bergen Het uitzicht zou hier mooi kunnen zijn, maar nu is het wat mistig. De Kowynpas doet Scandinavisch aan. Veel bossen en soms hele stukken kaalgekapt en platgebrand.

De hoofdstraat van Graskop staat bol van de souvenirwinkels. Er lopen verkopers met houten vogels en zakjes macademianoten. En Harrie's Pancakes is er ook nog. Het wordt een vroege lunch.

Omdat het niet zo helder is, gaan we niet verder de bergen in. Hier is de beroemde panoramaroute langs God's Window en de Potholes in de Blyderivier. Gelukkig was het in 2008 prachtig weer toen we daar waren. Nu rijden we terug naar Hazyview, op zoek naar ons volgende onderkomen.

Een eindje van de hoofdweg, achter een plantage, is Idle & Wild. Acht luxe huisjes in de vorm van rondavels met rieten dak. We hebben huisje 2. Mooi hoor. En de omgeving is een parkachtige tuin.

We zien de menukaart van restaurant Ant and Elephant. Dat is hier in de buurt en de gastvrouw zegt dat ze daar goed eten serveren. We maken een afspraak voor half zeven.

Een uurtje daarvóór rijden we even naar het dorp voor een paar boodschappen: water en wijn, belangrijke vloeistoffen. Weer een o ja-momentje want hier hebben we aan het begin van de Summum-busreis Afrikaanse verloopstekkers gekocht.

(foto: Google Streetview)

We zijn net op tijd, want als we afrekenen, is het zes uur. De winkel gaat sluiten. Buiten is het opeens donker en op de parkeerplaats klatert Afrikaanse muziek uit de taxibusjes. Er staan vrouwen met allemaal dezelfde kleurrijke jurken, zo te zien een zangkoor. De atmosfeer is een bijzondere combinatie van swingende vrolijkheid en onbehaaglijk gekrioel van lokale bevolking.

We gaan op zoek naar het restaurant. Maar dat valt niet mee op een onverlichte weg. We moeten eerst met de auto door een hek. De bewaker helpt ons verder. Een eindje verderop op dit terrein, drie keer rechts en over een zandweg, is het restaurant. Waar gaan we helemaal heen? Het eten moet wel heel lekker zijn.
Het restaurant is in de open lucht. Er klinkt muziek van Tom Jones. Er zijn nog een paar tafeltjes bezet en er brandt een vuur in het midden. Het lijkt een verkeerde film, een beetje alsof we in een pretpark zijn na sluitingstijd. Een onhandige ober, lange wachttijden en uiteindelijk ongelofelijk veel kipschnitzel.

Terug in ons huisje doen we zelf de koffie en wijn. Morgen gaan we niet meer in het donker naar een eettent.

Dinsdag
De beroemde panoramaroute loopt langs de kloof van de Blyderivier, de Blyde River Canyon. Dat is de op twee na grootste canyon ter wereld. Dankzij een stuwdam is hier een meer dat op het diepste punt 63 meter diep is. Ondanks de droogte is het meer nog steeds goed gevuld. Hier vaart twee keer per dag een bootje over het meer. Je moet het wel weten, want er wordt weinig moeite gedaan om dit meer bekendheid te geven. De beheerders van ons guesthouse hebben twee plaatsen gereserveerd voor ons op de boot van 11 uur.

Het vertrekpunt is ruim honderd kilometer noordwaarts, eigenlijk in de buurt van onze vorige overnachtingsplek. We kennen de N531 nog goed, omdat we daar zaterdag veel te ver op doorreden. De zijweg naar links heeft wel een wegwijzer, maar geen woord over een boottrip.

(foto: Google Streetview)

Dan heel lang rechtdoor rijden, langs een bewaker waar we onze gegevens invullen en dan weer heel ver rechtdoor. Bij een bruggetje betalen we 20 Rand voor het laatste stukje, dan nog een bumpy road tot een open plek die de parkeerplaats is. De boot ligt al klaar.

Het is een overdekt plat vaartuig met dertig zitplaatsen. De boot is halfvol. Terwijl we wachten op de laatste passagiers, kunnen we nog mooi even naar het toiletgebouw:

We varen over het stuwmeer. De stuurman zet de motor af als hij iets uitlegt. We zien hier een van de beroemde Drie Rondavels. De andere twee liggen er recht achter.

Als we latger een bocht gemaakt hebben, zien we het hele drietal.

Nu vanaf het water, zeven jaar geleden stonden we op een berg ertegenover:

Er zijn ook dieren hier: nijlpaarden, een krokodil, kudu's, een grote ijsvogel en andere vis etende vogels.

Het is al royaal lunchtijd als we de openbare weg weer oprijden. Helemaal naar ons huisje is ruim anderhalf uur rijden. Daarom gaan we bij de eerstvolgende aanwijzing die op eten lijkt rechtsaf een onverharde weg op. 'Tearoom & nursery - Garden of Eden 09:00-16:00'. Het is twee kilometer de wildernis in. Om de paar honderd meter staat er een bordje 'Garden of Eden', dus we zijn op de goede weg. Er zijn ook geen afslagen, dus het kan niet missen.

Waar zullen we nu weer belanden? We parkeren de auto op het verder lege parkeerveld naast de bananenplantage en lopen een prachtige tuin in. Hier en daar is een tuinman aan het werk met een tuinslang. Onder een rieten afdak staan gedekte tafeltjes, maar er is niemand.

Ja toch, een serveerster heet ons welkom. Kies maar een tafel. De menukaart belooft ontbijt en lichte lunches, maar het bord spareribs en de hamburger zijn een stevig maal.
Er klinkt panfluitmuziek van George Zamfir. Een religieuze tekst op het terras bevestigt nog eens de herkomst van de naam van dit paradijsje.
En ook hier kost het weer bijna niks. Met drankje en goddelijk toetje erbij zijn we samen 260 Rand kwijt. Dat is € 18,65.

We rijden terug naar Hazyview. In de Pick & Pay kopen we wat broodjes en kaas voor vanavond. Verder hangen we wat bij ons huisje. Daar zit ook een ijsvogel in de tuin.

10-08-2015