eerste berichteerste berichtvorige bericht12-08-2015


Pretoria

Woensdag
Vandaag verhuizen we naar Pretoria, een kleine 400 kilometer naar het westen. De tuinman heeft onze auto schoongemaakt.
Het eerste stuk rijden we door de bergen via Sabie. Dat blijkt een leuk toeristendorpje te zijn, waar op dit moment weinig toeristen zijn.





We kopen nog wat leuks en krijgen het advies om niet via de sneeuwbergen en Dullstroom te reizen, want de weg is daar slecht en je hebt daar geen telefoonbereik als je met pech strandt.



We gaan over de betrouwbaardere weg via Sudwala naar de N4. Op advies van de raadgever uit Sabie nemen we een omweg via de prachtige Schoemanskloof om het zwaar industriële gebied bij Waterval Boven te omzeilen. Terug op de N4 komen we langs Belfast, Middelburg en Bronkhorstspruit.



Om drie uur arriveren we in Pretoria. Weer een prachtig huisje op een ommuurd terrein met een mooie tuin: Bush baby Inn. Manager Gerda is in Nederland geboren, maar woont al zestig jaar in Afrika. Ze spreekt nog goed Nederlands, maar ook Engels, Afrikaans en een beetje Zulu.



Als onze spullen een plekje hebben, gaan we nog even naar een Superspar door het gekrioel van de avondspits. Ons eten wordt gebracht door een brommertje: pizza en salade.


Donderdag
Vandaag gaan we een paar uur naar Johannesburg. We worden opgehaald door Gerhard, de Zuid-Afrikaanse deskundige achter 'beterafrikaans.co.za'. We doen een vroege lunch met hem en een collega die inhoudelijk gaat helpen bij de bouw van nog meer Afrikaanse websites.

Na dit overlegje is het tijd voor een toeristische attractie. Enkele jaren geleden is het Apartheidsmuseum geopend, een topattractie volgens vele websites en reisgidsen. Gerhard heeft het nog nooit bezocht, dus gaat hij met ons mee.



Het begint goed. Bij de ingang krijg je een kaartje waarop staat 'blank' of 'niet-blank'. En afhankelijk van dat kaartje ga je door het linker of rechter poortje naar binnen. Na een korte gescheiden route kom je weer bij elkaar en daarmee stopt het beleefgedeelte van het museum. De rest van het museum bestaat uit opgeblazen foto's en veel, heel veel tekst. Soms drie pagina's tekst bij een foto. We begrijpen niet waarom dit museum zo'n aanrader is. Gerhard ook niet. Na een half uur lezen is het verzadigingspunt wel bereikt.

Er staat hier ook een schaalmodel van het Mandela-monument van Hawick: een verzameling rechtopstaande, metalen strips met wat grillige randen. Als je op de juiste plaats staat, vormen de verdikkingen een portret van Mandela.



Verder zijn we hier snel uitgekeken. We gaan voor de middagdrukte terug naar Pretoria en gaan 's avonds nog even met Gerhard naar de Afrikaanse bistro Boer'geoisie.
Typisch lokale gerechten, zoals 'potjies' (stoofpotjes) met 'samp' (maïspuree die wat lijkt op rijstpap). Goed voer, lekker ook.


Vrijdag
Een stuk ten zuidwesten van Pretoria en Johannesburg is een vrijwel onbewoond gebied met de naam Cradle of Humankind, de bakermat van de mensheid. Hier zijn veel fossielen gevonden van voorlopers van de mens. Het bijbehorende museum wordt aangeraden, dus eropaf.
Wel eerst even door de ochtenddrukte van Pretoria, maar met Google Maps als hulpmiddel lukt het om de stad achter ons te laten.

De wegwijzers zijn weer op z'n Afrikaans. Ze zijn er dus heel af en toe en met wat omrijden en een portie geluk komen we uit bij de Sterkfontein Caves. Er staat een grote groep scholieren met schooluniformen in de rij en we vragen bij een medewerker of dit de Cradle is. 'Ja, maar dit zijn de grotten en er is ook een museum. Willen jullie combitickets?'
'Uhm, wat houden de grotten in?'
'Je moet niet astmatisch of claustrofobisch zijn, de doorgangen zijn een meter breed en een meter hoog.'
Dat klinkt als kruipen. Nee, geen combitickets, waar is dat museum?

Terug de auto in, want het museum is 7 km verderop, volg de borden Maropeng.



Op het eerste gezicht is het een heuvel in de dorre vlakte, maar het mooiste is ondergronds. Annette krijgt voor de zoveelste keer sinds haar verjaardag ouderenkorting.



Een vriendelijke medewerkster loopt met ons van de kaartverkoop naar de ingang van de heuvel en vertelt in het kort dat volgens sommige wetenschappers de mensheid hier is ontstaan, dus 'Welcome Home'.
In de heuvel dalen we af met een rondlopende gang. Op de muur is een tijdlijn die van het heden via het stenen tijdperk en de ijstijd terug gaat naar het ontstaan van de aarde.



Daar stappen we in een ronde boot zoals in de Piraña in de Efteling. We dobberen een paar minuten door tunnels langs ijswanden, water, lucht en vuur. Mooi gedaan.



Daarna gaan we lopend verder, langs een heel moderne, interactieve expositie over de evolutie, archeologie en biologie. Wat een verschil met dat leesmuseum van gisteren! Even bellen met de uitgestorven dodo.



En wat jammer dat dit museum zo ver van de bewoonde wereld ligt. Gelukkig komen er ook busladingen kinderen hierheen. Dit is een echt beleefmuseum.



Na een kleine lunch rijden we terug naar Pretoria. Een grote man stapt de weg op en steekt zijn arm omhoog. Is dit politie? Of een sinaasappelverkoper? Nee, helaas is het echt een agent die gemeten heeft dat we 104 km/u reden waar je 80 mag. Dat hebben we toch braaf steeds in de gaten gehouden, maar dit 80-bord hebben we gemist.


(foto: Google Streetview)


De boete bedraagt 400 Rand, 28 euro, jammer maar geen Nederlands tarief gelukkig. Er is één probleem: we kunnen hier niet afrekenen, want dat moet op het bureau. En dat kan pas als zijn dienst is afgelopen, over een half uur. Daar hebben we uiteraard niet zo veel zin in, want het is behoorlijk warm in deze zon. Na wat overleg en een handtekening kunnen we ter plekke afrekenen. De agent laat zien dat het bedrag echt hoort bij onze snelheid. We moeten er nu maar op vertrouwen dat hij het bedrag niet nogmaals via onze autoverhuurder declareert.

En doorrrrrr, naar Pretoria. We kopen wat avondbroodjes en lummelen wat rond ons huisje. Even ongestoord op het terras aan ons verslag werken, o nee - toch niet, er zijn twee nieuwe Nederlandse gasten die ons komen vergezellen. Toch maar even op het standje 'koedoetjes en kalfjes'...

Vanavond vroeg naar bed, want morgen gaan we op advies van Gerhard naar de Boeremarkt, een niet-toeristische lokale markt die van 06:00 tot 08:00 op z'n leukst is en om negen uur afloopt. De markt is dichtbij, dus we zijn benieuwd.


Zaterdag
De boeremarkt (zonder n in het Afrikaans) vindt elke zaterdag plaats op een veld in Pretoria. Allemaal verschillende stalletjes met van alles en nog wat.



Vlees, worst, biltong (gedroogd vlees), koekjes, koeksisters (langwerpige donuts), tuinplanten, metalen tuinversieringen, kleding, jam, fruit (een kilo schoongemaakte en gesneden aardbeien voor 1,40 euro), weggooikoffie (verse koffie in een meeneembeker), muffins en een lekker knapperige, enorme ontbijtpanini (met roerei, bacon, kaas en tomaat voor 2 euro). We ontbijten op de markt.





Het is een overwegend witte markt, zowel de verkopers als het publiek is 95% blank en spreekt Afrikaans met elkaar. Een verkoper zegt ons dat voor hem Nederlands klinkt als heel ouderwets Afrikaans. Dat is grappig, want in onze oren is Afrikaans een oude, onvoltooide versie van het Nederlands.

Om 8 uur zijn we weer in onze kamer. De rest van de dag doen we rustig aan. Nog even op zoek naar een tafelkledenwinkel, maar zonder resultaat.

Vlak bij ons huisje is de nationale botanische tuin, een ruim opgezet park met exotische bomen en planten. Weinig bloemen natuurlijk, want het is winter. Er zijn wat picknickende groepjes mensen, hier en daar een verjaardagsfeestje en zelfs een bruiloft.









We eten 's avonds wat in een luidruchtige pizzatent met zeer ongeïnteresseerde bediening.
Nog één nachtje in Zuid-Afrika.


Zondag
Op een heuvel bij Pretoria staat het Voortrekkersmonument, dat in 1938 werd gebouwd ter nagedachtenis aan de Voortrekkers (Nederlandstalige boeren) die vanaf 1835 vanuit de omgeving van Kaapstad naar het noordoosten trokken (de Grote Trek), opgejaagd door de Engelsen die naar de Kaap emigreerden. In 1838 vond een bloedige strijd plaats (de Slag bij Bloedrivier).

Toen wij zeven jaar geleden na een vermoeiende nachtvlucht in Johannesburg geland waren, nam de Summum-bus ons mee naar dit monument. We liepen hier als zombies rond en zagen vooral veel Afrikaanse teksten in en om het monument. Maar erg lang zijn we hier toen niet geweest.

Vandaag, op onze laatste dag in Zuid-Afrika, gaan we nog eens terug naar het Voortrekkersmonument. We weten nu meer van het land en de geschiedenis en we hebben bovendien alle tijd. We zien nu veel meer dan destijds. Wat een imposant bouwwerk. De architect heeft hiermee een monument willen neerzetten dat er over duizend jaar nog staat. De eerste 77 zitten er alvast op.





In de hal zijn beeldhouwwerken rondom, die als een soort Kruisweg het verhaal van de Voortrekkers vertellen. De reliefs zijn in Italië gemaakt en daarna hierheen gebracht.



Een verdieping lager zie je de vlaggen van de verschillende staten uit die tijd.



Verder zijn er in het museum enorme wandkleden, geborduurde taferelen van bijna 200 jaar geleden.





Het was echt de moeite waard om hier voor de tweede keer naartoe te gaan. Een mooi monument.

Terug bij ons huisje eten we wat en we gaan nog een paar uur naar bed. Tegen een kleine bijbetaling kunnen we hier de hele middag nog rondhangen. Vanavond om 11 uur vertrekken we naar Nederland. Dan zit onze mooie Afrikareis er weer op.



eerste berichteerste berichtvorige bericht12-08-2015
© M. van Toll