eerste berichteerste berichtvorige bericht18-07-2010volgende berichtlaatste berichtlaatste bericht


Suomussalmi

Zaterdag verhuizen we weer 275 km naar het noorden. De derde camping is bij Suomassalmi, dat weer zo'n 30 km van de Russische grens ligt. Het is lekker afgekoeld: 17 graden, dus twintig graden kouder dan de hele afgelopen week. Het is bewolkt, maar droog. Prettig weer voor een verplaatsing.


Finland 2010 weergeven op een grotere kaart

De camping ziet er rommelig uit, alsof er een kermis is neergestreken. Sommige caravans zijn groen van de algen, dus ze staan hier al even. In het kantoortje loopt een Russisch ogende mevrouw die de loslopende ezel af en toe tot de orde roept: Augustina, noh! De ezel zit wel aan een touw, maar dat touw zit nergens aan vast.

Ietsje verderop zijn plaatsen voor caravans en campers. We hebben volop keus, want het is nog vroeg. De douche- en toilethokken zijn van Tsjechische kwaliteit: weinig deuren kunnen op slot, douches hebben geen deur of gordijn. Ach, alles went en het is maar voor twee nachten. Tegen de avond arriveren reusachtige caravans en campers, waar die van ons wel twee keer in past.



De steekvliegen zijn niet meegereisd, maar hier zijn volop muggen. Zó erg dat we niet buiten gaan zitten. Die handige 'myggefackla' uit Imatra zijn op en ze zijn nergens (meer) te koop.



Het aaneengesloten wolkendek loopt niet helemaal door tot het noordwesten. Daar is boven de horizon achter het meer een lichte strook die langzaam rood kleurt. Ondanks de wolken blijft het de hele nacht licht.



Zondag rijden we naar Raate. Hier heeft in de winter 1939-1940 een hevige strijd gewoed, toen de Russen Finland wilden inlijven. Een veld vol grote stenen symboliseert de gevallen Finse en Russische soldaten en de op de wind rinkelende belletjes in de houten toren symboliseren de dagen van die oorlog. Twee Finse mannen vertellen dat hun vaders hier gevochten hebben. We bezoeken het informatiecentrum, dat vooral wapens en uniformen bevat en een film met Nederlands commentaar. De epileptische lichteffecten hadden voor ons niet gehoeven, maar weten nu alles van het hevige, bloedige en effectieve verzet.



Overigens gebeurde het hier zeker al voor de vierde keer dat een kaartjesverkoper vroeg of Wouter onder de 16 was. Hij is 21 en bepaald niet klein! Hij bestuurde zelfs de auto naar het museum. Wat is dat toch?



Het kaartenboek belooft een schilderachtige route door de bossen ten zuiden van Raate, maar na een week slaat de gewenning toe. We raken niet meer onder de indruk van eindeloze wegen met naaldbomen en berken aan weerszijden. Ondankbaar misschien, maar de eindeloosheid weegt meer dan de schoonheid. We zijn blij als we om vier uur even in ons mobiele huisje kunnen neerploffen. Morgen staat een lange rit van zo'n 400 km op het programma, die ons boven de Poolcirkel brengt.


eerste berichteerste berichtvorige bericht18-07-2010volgende berichtlaatste berichtlaatste bericht
© M. van Toll