11-07-2010volgende berichtlaatste berichtlaatste bericht


Naar Helsinki

Straks: waarom we een kwartier lang heen en weer scheuren over de parkeerplaats met wachtende auto's.

Als je drie weken in Finland wilt rondrijden, is het fijn als de reis erheen en terug zo snel mogelijk gaat. De caravan gaat mee, dus vliegen is geen optie. Een reis over land via Polen, Litouwen, Letland en Rusland zou al een vakantiereis op zich zijn. De route via Denemarken, Zweden en dan een boot kost ook algauw drie, vier dagen. Daarom hebben we gekozen voor de luxe van een boottocht vanuit Travemünde (Duitsland) via de Oostzee naar Helsinki.

Het is snikheet in Nederland en Duitsland, de hele dag zo'n 35-38 graden. We kunnen vanaf acht uur inchecken bij de boot. We gaan rond het middaguur van huis. Lekker rustig op de weg, alles gaat volgens plan.


Wachten tot inchecken begint


In Travemünde kunnen we na een half uurtje wachten de parkeerplaats oprijden, waar het lange wachten begint. We staan vooraan in de rij voor auto's met hoge aanhangers. Het is half negen. De wedstrijd Duitsland-Uruguay klinkt uit de vele Duitse autoradio's. Het komt op 2-2. De spanning loopt op, de temperatuur zakt naar 30 graden. De Duitser naast ons hoopt dat Nederland morgen van Spanje wint: 'ze hebben het verdiend'. Jammer dat de finale niet tegen Duitsland is he? 'Ja dát zou leuk geweest zijn!'
Het wordt 3-2, Duitsland is blij met de derde plaats.

Om 23.00 worden de eerste auto's aan boord gelaten. Voorlopig alleen losse personenauto's. Een trage lange man, die aan Al Bundy doet denken, houdt de stroom auto's voortdurend tegen en als hij dan een sliert auto's doorlaat, zwaait hij ongeduldig dat ze moeten opschieten.
Wij staan nog steeds vooraan een rij wachtende voertuigen. Om half 12 houdt onze ventilator ermee op. Da's vervelend: de accu is leeggetrokken tijdens het lange wachten. Starten gaat niet meer. Toch zullen we straks de boot op moeten. Met hulp van andere wachtenden wordt de auto aangeduwd (zonder caravan). Nu is het zaak dat de accu voldoende wordt opgeladen. Het advies van de omstanders: met veel toeren heen en weer rijden op de vrijgekomen stroken van de parkeerplaats. Dat is een bizarre bezigheid: heen en weer scheuren met loeiende motor, nagekeken door tientallen verbaasde wachtenden in de rij achter onze eenzame caravan.



Om 0.30 aan we eindelijk aan boord. Onze hut is royaler dan gebruikelijk, zo groot als een gemiddelde hotelkamer. Met douche en toilet. Om kwart over een vallen we in onze bedden. Tegen drieën zet het schip zich in beweging, maar daar merken we weinig van.


Finland 2010 weergeven op een grotere kaart

Zondagochtend om half elf (Finse tijd) verkennen we de boot. Het grote restaurant is net dicht, er zijn wat hangplekken voor volwassenen en voor kinderen. Niet heel boeiend, maar het voldoet. Er is een groot zonnedek waar tientallen mensen liggen te bakken. In de verte zien we stukken Zweden aan de ene kant en Polen aan de andere kant. We eten wat en hangen het grootste deel van de dag in onze hut. 's Avonds zien we op de televisie hoe Nederland van Spanje verliest in de WK-finale.



Maandag staan we vroeg op, want we moeten om half zeven ontbijten. Een uurtje later meren we aan in Helsinki. We bereiden ons voor op een auto met startproblemen, maar dat valt mee: hij start direct en algauw rijden we op een Finse snelweg. Op naar Imatra, zo'n 260 km ten oosten van Helsinki. Hoezo koud land? Het is 34 graden.

11-07-2010volgende berichtlaatste berichtlaatste bericht
© M. van Toll