Vakantieverslagen van de familie van Toll

Naar Helsinki

Imatra

Koli

Suomussalmi

Lapland

14-07-2010

Imatra

Finland 2010 weergeven op een grotere kaart

Maandagmiddag zetten we de caravan neer in Imatra, zo'n 260 km ten oosten van Helsinki. Het is heet. Daar houden wij niet zo van, anders zouden we wel naar Frankrijk gegaan zijn. We schuiven onze stoelen mee met de schaduw en koelen een poosje af in het Saimaameer.

Ook dinsdag is het weer flink warm, maar we laten ons niet uit het veld slaan. In onze koele auto is het zelfs fijn om een stukje te rijden. We gaan naar Lappeenrenta, zo'n 30 km westelijker aan hetzelfde meer. De oude gebouwen van de hoger gelegen oude vesting zijn nu musea, stadsarchief, omroepgebouw van de regio Zuid-Karelië en - heel poepig - een café met allemaal verschillende zitjes en kamers alsof het een museum is. We doen daar even een bakkie met huisgemaakte taart (aanbevolen door Lonely Planet).

Daarna bezoeken we het Zuid-Karelisch museum. De tentoonstelling over prinses Dagmar was zwaar bewaakt, maar in de andere vleugel kon je volop foto's maken van de geschiedenis van Vyborg, een stad 60 km naar het zuidoosten, die sinds de Tweede Wereldoorlog bij Rusland hoort. Leuk voor de Nintendofans: op oude tekeningen heet de stad Wii-borg.

In het centrum van Lappeenrenta zoeken we restaurant Gram Marie, alweer getipt door Lonely Planet, maar dat is inmiddels een kapperszaak (broodje kapsalon?). De enige Engelssprekende kapster wijst de weg naar Elsa, waar je voor 7,20 per persoon onbeperkt kunt lunchen: rijst, aardappels, vis, een lekker vleesprutje, salade, water en vies bier.

Via kleine binnenwegen rijden we terug naar Imatra. Het is nog steeds ruim 33 graden. Even hangen bij de caravan.

In Imatra stroomt de Vuoksi rivier in het Saimaameer. De vroegere waterval ligt tegenwoordig droog vanwege een stuwmeer, maar elke avond om zes uur trekken ze de spuigaten open en trekt een wilde waterval honderden toeschouwers, onder de dreunende beat van gladde oostblokdisco. Je moet maar zo denken: als je niet gaat kijken, dan heb je het nooit gezien!

Op woensdag zitten we ons eerste vieze zure brood weg te ontbijten als in de verte explosies klinken. Dat moet vanwege de veertiende juli zijn, wanneer in heel Finland reusachtige krentenbollen worden opgeblazen. Hoe is zo'n traditie ontstaan! Het is weer een warme dag. Prachtig weer, echt aircoweer. We maken vandaag een ritje naar het noorden. Ongeveer 100 km verderop ligt Savonlinna, een stadje met een oud middeleeuws kasteel temidden van verschillende meren. Op weg erheen houden we even pauze in Punkaharju. We zijn net bijgekomen van de verbazing dat hier 'koffie is klaar' op een bord staat, als de kioskjuffrouw in bijna accentloos Nederlands zegt: dat is 5 euro 20.

In het kasteelstadje eten we een paar lokale snacks: een rendierwrap (waar geen vlees in te ontdekken is) en een soort dubbelgevouwen pannenkoek met rijst en vlees ertussen. Het saaie smaakpalet verraadt dat we nog steeds in de buurt van Rusland zijn.

Het kasteel is nog redelijk in originele staat. Er is een kerkzaaltje met een speciaal meeluistergat voor zieken en gevangenen die in de kamer ernaast mochten zitten. Het kasteel is Zweeds en later Russisch geweest, zoals zoveel gebouwen in Finland. Een van de torens is anderhalve eeuw geleden verwoest, maar de meeste dikke muren hebben alle aanvallen overleefd. De houten vloeren en daken zijn in de afgelopen decennia gereconstrueerd.

We rijden terug via een slingerende weg tussen meren door. Mooi, maar hypnotiserend lang. Terug in Imatra proberen we een ventilator te kopen, maar om een of andere reden zijn die uitverkocht. Nog even afkoelen in het meer en dan komt lummelend een eind aan deze dag.

O ja, dat van die krentenbollen is niet waar.

14-07-2010