Vakantieverslagen van de familie van Toll

Pontarlier

Écrille (Orgelet)

Saint Boil

17-09-2016

Saint Boil

Vrijdag

Vandaag verhuizen we naar een camping in Saint Boil, ongeveer halverwege tussen Beaune en Mâcon. Hemelsbreed is het een verplaatsing van 72 km, maar we nemen met de caravan niet de kortste weg.

Aan het begin van de middag komen we aan op camping Le Moulin de Collogne, een kleine camping, want daar hebben we bij de voorbereidingen op gelet.

De kampeerplekken zijn wat kleiner dan in Orgelet, maar we vinden er eentje waar caravan, tentje en auto met gemak op passen. Het is hier verder wat rommeliger, het sanitair is wat primitiever, maar wel schoon. We zitten tussen weilanden en vooral wijngaarden.

Net als de vorige twee campings is deze voor ongeveer 1/3 deel bezet, maar relatief zijn hier de meeste Nederlanders. Er staat één Franse auto en in een nabije pipowagen zit een Vlaamse familie, waarvan een vrouw praat met de stem van Philippe Geubels, die we kennen als jurylid van de Belgische versie van De Slimste Mens.

Even tafeltennissen naast het (overdekte) zwembad. Dan wordt het dreigend donker en we zitten algauw te schuilen in ons eigen huisje op wielen.

Als het even regent, ontstaan er rivieren op de paden. Onder het gaasdoek van de luifel is een kleine plas, maar het tentje staat gunstig op een iets hoger stukje gras.

We hoeven vandaag geen winkel te zoeken, want gisteren heeft Annette een dubbele hoeveelheid eten gemaakt. Da's handig.

Zaterdag

Het heeft bijna de hele nacht geregend. Als we opstaan, is het een paar uur droog, licht bewolkt en pakweg 15 graden. De plas onder de luifel is weggezakt.
Om kwart over acht rijdt de bakkersvrouw met de auto het terrein op en we zijn net op tijd om twee broden te kopen. Een flute en een baguette, de laatste broden die ze nog heeft. We vinden flute typisch een naam voor een smal, lang brood, maar vreemd genoeg is het breder dan een baguette.

Vandaag gaan we naar Buxy, want dat heeft volgens de folder een mooi middeleeuws centrum.

We zijn er snel uitgekeken, want er zijn weinig winkeltjes en er is geen koffietent. Er is met onze telefoons zelfs geen cache of Pokémon te vinden.

Wel zijn er mooie oude gebouwen en buiten het middeleeuwse centrum ook flink wat huizen die in woonprogramma's worden betiteld als 'kluswoning', wat beter verkoopt dan 'bouwval'.

Tussen Beaune en Mâcon loopt een fietsroute, la Voie Verte, op het traject van een voormalige spoorlijn. Het stationnetje van Buxy staat er nog, evenals een oude draaipomp.

En we vinden daar een cache dankzij speurneus Map.

Omdat hier verder weinig te beleven is, gaan we ook nog even naar Brancion, een middeleeuws dorpje boven op een berg, compleet met een flinke kasteelruïne.

Het lijkt een openluchtmuseum, maar de huizen zijn hier gewoon bewoond. Het uitzicht is prachtig, vooral bij het kerkje.

We kunnen de ruïne bezichtigen zonder gids.

En omdat het nu geen hoogseizoen is, zijn we ongeveer de enigen hier. Geen krijsende kinderen, lekker rustig. En ondanks de bewolking is er geen regen gevallen.

Op de terugweg naar de camping doen we boodschappen in Saint-Gengoux-le-National. Daar begint het te regenen. Jammer, maar te laat om ons uitje te bederven.

Zondag

Het regent in West-Europa en dus ook hier in Saint-Boil. Vandaag gaan we nergens naartoe, want met dit troosteloze weer is geen enkel uitzicht leuk.

's Middags klaart het iets op. Er zijn nog korte buien. Wouter en Martin maken een cachejacht met de auto, gewapend met paraplu's. Geocaching is in deze buurt een stuk populairder dan in de Jura. Er zijn diverse wandelroutes van pakweg 5 km met onderweg 15 tot 20 schatten. Maar daar is het nu geen weer voor. Het is al een gevecht met de wind als je 20 meter met paraplu moet lopen.

Bij het kerkje van Jully-les-Buxy vinden we onze vierhonderdste cache. In totaal zijn het er vandaag 7, waarvan enkele langs een parallelweg van de Voie Verte, het fietspad dat ooit een spoorlijn was. De meest spectaculaire vondst is een krokodil, die we met een pincet te lijf moeten gaan om de logrol uit zijn maag te halen.

's Avonds eten we makkelijk: een pizza van de pizzatent die aan de camping verbonden is.

Maandag

Het is vandaag droog, 15-20 graden.
We gaan naar Beaune, een klein uurtje noordelijk van de camping. Hier is een beroemd ziekenhuismuseum in een mooi kloosterachtig gebouw.

De gekleurde daken zijn kenmerkend voor de Bourgogne. De inrichting van de zalen geeft een goed beeld van hoe eeuwen geleden hier zieke mensen werden verzorgd. Zo zijn er kleine bedstedes aan weerszijden van een zaal, die ook heel goed de eetzaal uit Harry Potters Zweinstein had kunnen zijn.

Alle bezoekers lopen door het gebouw met een audiotour in de eigen taal. Het verhaal wordt verteld door het echtpaar Nicolas Rolin en zijn vrouw Guigone de Salins die in 1443 begonnen met de bouw van een hospitaal voor armen. Hun standbeelden staan op een van de binnenpleinen.

De audiotour is op zichzelf mooi gemaakt, maar de valse bescheidenheid van Nicolas, aangewakkerd door de zoetige Guigone werken soms op de lachspieren.
Het is een mooi museum, zeer de moeite waard als je in Beaune bent.

In de museumshop zien we iets merkwaardigs: een Franstalig en Engelstalig kinderboek over hoogtepunten van de Franse geschiedenis. Maar welk wapenfeit mogen de Engelse kinderen niet weten?

Verder willen we in deze stad wat leuke souvenirs kopen, maar dat valt vies tegen. Wijn is er in overvloed, maar daarna houdt het algauw op.

We bekijken de basiliek van Beaune en pakken terloops een cache mee van achter een verkeersbord.

Op de terugweg doen we boodschappen in Buxy, een dorp dat voor ons inmiddels een hondje geworden is (Buksie, gaat af! Buks, af!).
Er valt nog een klein beetje regen, maar na het natte weekend is dit te verwaarlozen.

Dinsdag

Drie kwartier naar het zuiden ligt Mâcon. Zou dat dan de stad van de souvenirwinkels zijn? Er is in elk geval weer een grote kerk en er zijn veel oude, kromme straatjes.

De winkels zijn over het algemeen niet anders dan die van de Utrechtse binnenstad, dus zijn we na een blik op de rivier Saône en de brug in steigers snel uitgekeken.

We rijden een stukje richting de camping, naar Cluny, een veelbelovend middeleeuws stadje met klooster en abdij. Onderweg zien we eerst nog even een pachtkasteel dat even op de foto moet.

In Cluny zijn meteen al leuke straatjes en een indrukwekkend complex van oude religieuze gebouwen die soms gedeeltelijk zijn afgebroken of juist gerestaureerd. Het klooster is veel nieuwer dan de andere gebouwen.

Er lopen merkwaardige figuren door het dorp, in lange, rijk versierde capes. Ze houden er een vreemde manier van lopen op na: ze maken uitsluitend rechte hoeken. Ze draaien 90° en lopen dan weer verder. We vermoeden dat het studenten zijn die als onderdeel van een ontgroeningsritueel op deze manier moeten bewegen. In het voormalige klooster zien we ook kamers die duidelijk door studenten worden bewoond.

In een galmende lege ruimte heffen we een soort gregoriaans gezang aan, maar vooral met de woorden 'verder van de pot af, anders ben je hem nog een keer'. Het klinkt prachtig.

We beëindigen de rondwandeling met een torenbeklimming, zodat we het dorp nog even van bovenaf kunnen zien.

Cluny is een leuk stadje. Wij vinden het leuker dan Mâcon.

Woensdag

Eerder deze vakantie stelden we al dat in een vakantie in Frankrijk een marktbezoek niet mag ontbreken. Vandaag komt onze laatste kans: we gaan naar Chalon-sur-Saône en daar is elke woensdag markt.

Dit stadje ligt ten noordoosten van de camping, bereikbaar via Buxy, maar onze TomTom heeft een route binnendoor bedacht. Na tientallen bochtjes, drempels en rotondes bereiken we Chalon. Het is een levendige stad. Veel verkeer en weinig parkeerplaatsen, maar we vinden toch een plekje voor de komende uren.

Onze eerste indruk is dat de gebouwen niet zo fraai zijn, maar er zijn wel allerlei winkels en niet alleen kledingzaken. Ook diverse leuke speelgoedwinkels en (dure) chocolaterieën.

Na wat omzwervingen vinden we de markt, maar we zijn niet erg onder de indruk. Veel meer dan groenten, vlees en vis is er niet te koop, terwijl wij op zonnige cadeau-inspiratie hoopten.

We lopen nog wat verder door de stad en komen in het oude centrum bij de kathedraal.

Leuke vakwerkhuizen, gezellige terrassen en een roze fontein.

We rijden terug naar Saint Boil via een snellere weg, via Buxy, waar we even boodschappen doen voor het avondeten.

Als we terugkomen op de camping, is het lekker zonnig. De natte veldjes drogen al aardig op. Dat komt goed uit, want over twee dagen willen we zonder natte rommel de terugtocht naar Nederland inzetten. Er zijn al veel mensen vertrokken, want deze camping sluit over een week de hekken tot volgend voorjaar.

Donderdag

Het wordt duidelijk herfst. De zo'n komt om 8 uur op en het is dan onder de 10 graden. Koud hoor, op slippers naar de douche. Maar de mist in de heuvels levert wel mooie plaatjes op.

Vandaag doen we niet te veel. Beetje opruimen. Als aan het eind van de ochtend het tentje droog is, pakken we dat al in. Ook de luifel gaat droog in de hoes.

's Middags gaan Pap en Map nog even op cache-jacht in omliggende dorpen. Mooie uitzichten vanaf smalle weggetjes waar je helaas niet even kunt stilstaan voor een mooie foto.

We vinden een paar leuke geo-schatten en zijn na twee uurtjes weer bij de caravan. Nog een laatste poging om Wouter in te maken met pingelepong, maar dat valt niet mee tegen iemand die op het werk bijna dagelijks zijn pauze slijt bij de tafeltennistafel.

Vrijdag

De laatste spullen zijn snel ingepakt en om tien uur rijden we over de inmiddels bekende weg naar Buxy en vandaar verder naar de snelweg.

Hoewel we in deze richting geen borden 'Lyon Nancy' tegenkomen, is onze Amerikaanse dierentuingids wel weer van de partij, bijvoorbeeld bij Nancy-Centre: 'Welcome in the Nancy Centre. Who wants to buy a souvenir of Nancy? Wow, here you can spend all you money hahahaha.'

We rijden een stukje door Luxemburg en zijn om 5 uur op onze tussenstop in Arlon, waar op het herentoilet Frank Sinatra nog steeds zijn Strangers in the Night bezingt.

We maken gebruik van het restaurant voor een afsluitende maaltijd en spelen in de caravan nog een paar potjes Set. Dat hebben we in de afgelopen weken regelmatig gedaan, ondanks de frustratie die ermee gepaard gaat. Wat een mindfucking spel is dat. Wouter is er zo goed in, dat we 2 tegen 1 spelen en dan soms winnen.

Zaterdag

De laatste etappe naar huis begint kort na 9 uur. Een onduidelijke start van de rit, omdat de juf in de TomTom ons vanaf de camping direct al in een andere richting wil sturen dan wij logisch vinden. Maar uiteindelijk krijgt ze haar zin en rijden we tot Bastogne over een slechte regionale weg. Wel korter, maar niet comfortabel.

Daarna gaat het rap met de snelweg door de Ardennen (ook even opgezocht wat Baraque de Fraiture is: dat is een van de hoogste toppen van de Ardennen).

Om pakweg 2 uur 's middags zijn we in Utrecht. Uitladen, caravan naar de stalling, wassen, opruimen, post lezen en weer terug naar het gewone leven.

17-09-2016