Vakantieverslagen van de familie van Toll

Hova

Kungsgården

Gullvik

Sikfors

Pello

16-06-2017

Sikfors

Vrijdag 16 juni

We proberen elke dag op onze route minstens één geocache te vinden.

De geocache-vondsten van de eerste dagen.

Tot nu toe lukte dat ruimschoots, gemiddeld een stuk of vijf per dag, maar vandaag is het thema: DNF (did not find). De brievenbus van de Kerstman, een logboekje bij een oorlogsmonument, een klein doosje bij een bruggetje... allemaal niet gevonden. En als we eindelijk een makkelijke willen oppikken, is 100 meter daarvóór de weg afgezet en worden we een omleiding in gestuurd.
Een thuis al voorbereide puzzel lijkt te slagen, maar het logboek van de eindlocatie ligt in een bos waar onlangs allemaal bomen zijn omgewaaid.

We zullen je verder niet vermoeien met alle details, maar het regelmatig vinden van een creatief gemaakte cache op een mooie plek draagt bij aan een positief gevoel. Nu het even tegenzit, voelt de reis ook vermoeiender aan. We zien natuurlijk wel bijzondere dingen, zoals een enorm houtsnijwerk in Robertsfors.

Heerlijke, Zweedse variant van een mergpijpje.

We noteren vandaag uiteindelijk één vondst, in een houten huisje boven een waterrad op een mooie bosrijke plek.

Na ruim 300 km snelweg en autoweg door vooral naaldbossen houden we een koffiepauze aan de rand van Piteå. Hier kijk je uit op de Oostzee. De vuurtoren heeft op deze plaats nooit gewerkt, maar is hierheen verplaatst als bezienswaardigheid.

We doen wat boodschappen in Piteå en rijden daarna naar Sikfors. De laatste 5 kilometers gaan over een onverharde gruisweg en dan zijn we bij een boerderij. We hebben hier twee nachten B&B geboekt. Eigenlijk een kamer in het huis van de eigenaars, maar omdat het naastgelegen vrijstaande huis deze week niet verhuurd is, mogen we daarin.

Slaapkamer, woonkeuken, douche en toilet, zithoek, eethoek, alles is er. Heerlijk stil is het hier. De koeien rammelen wat in de stal en de koelkast zoemt af en toe.

De zon gaat hier onder om 23.58 en komt weer op om 01.15 uur. Donker wordt het dus niet.

Zaterdag 17 juni
Vandaag blijven we in de buurt. We maken een ritje naar Storforsen, een natuurgebied met een indrukwekkende stroomversnelling in de rivier de Pite, ongeveer 50 km naar het westen.

Onderweg komen we langs een stuwdam met waterkrachtcentrale.

Het landschap wordt bergachtiger met grof gesteente in de weilanden en bossen.

Via een wandelpad met houten bruggetjes komen we langs kleine watervalletjes, op weg naar de stroomversnelling.

De stroomversnelling gaat flink tekeer. We kunnen het allemaal van heel dichtbij bekijken en het opspattende water voelt als verfrissende motregen.

Het is hier nog steeds 20 graden en met alle vochtigheid is het een zweterige wandeling.

Op de weg terug naar ons huis zien we twee grazende elanden in de berm en in de verte hangen donkere wolken. Er waaien mistflarden uit het bos de weg op. Door het vele groen heeft ook de mist een lichtgroene gloed. Het laatste kwartier rijden we door de regen. Thuisgekomen halen we snel de was van de lijn, zodat hij binnen verder kan drogen.

De rest van de dag doen we rustig aan: een tukje, foto's uitzoeken en de website verder bijwerken. Morgen rijden we naar Finland.

16-06-2017