eerste berichteerste berichtvorige bericht01-08-2014volgende berichtlaatste berichtlaatste bericht


Smithers

Prince George is een saai stadje. Wel de grootste stad van Noord-Brits Columbia, maar toeristisch gezien is het geen knaller. Goed voor een overnachting.

Op vrijdag gaan we verder naar het noordwesten. Het landschap wordt redelijk vlak, met veel bossen en soms gebieden met ruige weilanden. Het gehucht Vanderhoof is ongetwijfeld opgericht door een Nederlander. De meeste dorpen en nederzettingen die we passeren, zien er arm en vervallen uit. 

Er is hier vooral veel houtindustrie. We zien in de loop van de dag tientallen vrachtwagens met boomstammen en af en toe een houtzagerij met een enorme opslagplaats, variërend van dikke bomen tot gezaagde planken. 



We pauzeren in Fort Fraser, net als Fraser Lake en de rivier de Fraser genoemd naar Simon Fraser, een van de belangrijkste ontdekkingsreizigers van Canada. Fort Fraser is een troosteloos dorpje langs de spoorlijn waar de gebruikelijke lange goederentreinen overheen rijden.



Fraser Lake is een van de grootste meren in dit gebied, maar ook de naam van een dorp met zo te zien veel gepensioneerde inwoners. Er staan mooie bungalows en veel bloemperken. Het strandje langs het meer ziet er verzorgd uit, met moderne gymtoestellen. 





We rijden de hele dag op de Yellowhead Highway. Bij Burns Lake (ook weer de naam van een meer en van een dorp) houden we lunchpauze. 

Daarna rijden we door naar Smithers. Dit is een aardig stadje, aan de rand van het berggebied dat langs de Canadese westkust loopt. De dubbele waterval, Twin Falls, is de moeite waard. Kwartiertje rijden en kwartiertje lopen. 



Het centrum van Smithers heeft een paar leuke winkels, waaronder een erg Nederlands aandoende bakkerij, die drie generaties geleden door een Nederlander is opgestart. Verder is hier de enige vestiging van Ulla Popken in heel Noord-Amerika. De trotse eigenares is veertien jaar geleden uit Duitsland geëmigreerd.





Weer valt op hoe tolerant men is in het verkeer. Als je als voetganger maar aanstalten lijkt te maken om over te steken, stoppen de auto's en wacht men geduldig tot je aan de overkant bent. En wat we in Nederland helemáál niet kennen: voorrang op volgorde van aankomst op de kruising als alle wegen een achthoekig stopbord hebben. Iedereen stopt en degene die het eerste was, mag als eerste rijden. Dat kan dan net zo goed verkeer van links zijn. Dat voelt een beetje vreemd.

We eten 's avonds in het Zwitsers ogende restaurant Alpenhorn. Het eten is lekker, geen fast food. Integendeel: het duurt erg lang, maar we hoeven ons niet te vervelen. Er hangen wel tien tv-schermen waarop American football te zien is. Rare sport, maar hier is het heel populair.


Canada weergeven op een grotere kaart

eerste berichteerste berichtvorige bericht01-08-2014volgende berichtlaatste berichtlaatste bericht
© M. van Toll