eerste berichteerste berichtvorige bericht27-07-2008volgende berichtlaatste berichtlaatste bericht


Pretoria


Het is een zware nacht. Korte slaapjes, veel zweten, weinig ruimte. We vliegen over de Sahara: helemaal donker. Om een uur of twee zien we af en toe oranje gloed van olieraffinaderijen. Het personeel komt regelmatig met water en sapjes voor wie wakker is. Eindelijk is er om half zeven weer licht aan de oostelijke horizon. Tijdens het ontbijt zien we geleidelijk het Afrikaanse landschap tevoorschijn komen.

We landen om 8.15 in een zonnig Johannesburg. Geradbraakt strompelen we naar de aankomsthal, koffers afhalen en nog een paar groepsgenoten de hand schudden. We hebben het lijstje al bijna compleet.



Reisleidster Tineke wacht ons op. Even Randen tappen en daarna met de hele groep in onze bus naar het Voortrekkermonument. Chauffeur Johan spreekt het grappige Zuid-Afrikaans en verstaat ons Nederlands prima.

Het Voortrekkermonument is een grote blokvormige toren ter herinnering aan de boeren die in de 19e eeuw van Kaapstad naar het noorden trokken en daar weerstand boden tegen de Engelsen. In het museum zien we van alles maar we zijn het meest gecharmeerd van de bordjes, zoals 'moet asseblief nie aanraak nie'.


Voortrekkermonument




In Pretoria bezoeken we het Paul Kruger Huis. Hier woonde Paul Kruger ooit met zijn veertien kinderen. Na de lunch gaan we naar het hotel om eindelijk het vliegtuigzweet weg te douchen.



Twee kleine busjes brengen ons naar de immense township Mamelodi van Pretoria. Het voelt een beetje ongemakkelijk: straatarme mensen wonen hier in vaak gammele hutjes. De twee chauffeurs vertellen trots over hun township, ze wonen er zelf ook. Ze wijzen de vele scholen aan en de kleine winkeltjes langs de straat. Omdat niet iedere bewoner blij zal zijn met deze vorm van toerisme, rijdt de hele weg een politieauto achter ons aan.



Aan de rand van de township staat een groot stadion in aanbouw. Dit moet over twee jaar klaar zijn, als het WK voetbal in Zuid-Afrika plaatsvindt. Er wordt ook naar gestreefd om tegen die tijd alle krotten te hebben vervangen door de betere 'Mandela-huizen'.



In de eetzaal van het hotel neemt Tineke nog wat huishoudelijke zaken met ons door, waarna we genieten van een heerlijke maaltijd. De hotelkamers zijn prima. De bedden lekker zacht. Even liggen...



eerste berichteerste berichtvorige bericht27-07-2008volgende berichtlaatste berichtlaatste bericht
© M. van Toll