eerste berichteerste berichtvorige bericht06-06-2018volgende berichtlaatste berichtlaatste bericht


Grotten, Sarlat, Josephine Baker, flashmob

Woensdag: grotten van Lascaux
De dag begint druilerig. Ideaal weer om een grot te bezoeken. En die zijn hier volop.



Bij het dorpje Montignac zijn de beroemde grotten van Lascaux. Hier ontdekten vier jongens in 1940 grotten met grote rotstekeningen van vooral runderen, paarden en herten. De schilderingen zijn 20.000 jaar oud en zijn de grootste prehistorische tekeningen in Europa. Bijna iedereen heeft hiervan weleens een plaatje in z'n geschiedenisboek gezien.



Omdat de grot sinds de ontdekking veel bezoekers kreeg, ontstonden algen en schimmels die de schilderingen aantastten. Daarom is de grot sinds 1963 gesloten voor publiek.



Toch kunnen we de grotten en schilderingen zien, want de grot is al een paar keer op ware grootte nagebouwd. De nieuwste replica 'Lascaux 4' is in 2016 geopend en daar lopen wij vandaag rond, zo'n 500 meter vanaf de originele grot.
Het is een indrukwekkend, hypermodern gebouw. Eenmaal binnen zie je geen verschil met echte grotten. Elke 6 minuten gaat een groep van 30 bezoekers met de lift omhoog, waarna de rondleiding begint. Toevallig blijft onze lift steken na de eetste 10 cm, zodat we na onze bevrijding de trap moeten nemen.

Technisch is verder aan alles gedacht: een audiotour in onze eigen taal wordt afgewisseld met live uitleg van een Engelssprekende gids. Na de tour komen we in de 'workshop' waar we alle tekeningen nog eens en beter kunnen bekijken.





In aparte ruimtes zijn presentaties en een 3D-film over de archeologische betekenis van deze schilderingen.



Een heel mooi museum, dat de 17 euro p.p. echt waard is.

Als we buiten staan, regent het nog steeds een beetje. We proberen een cache te vinden in Montignac, maar zonder succes.

Terug bij de caravan. Het is droog en de zon komt tevoorschijn. Even wat wassen en verder lekker lummelen.


Donderdag: Sarlat
Vandaag een rustig dagje. Het heeft de hele nacht geregend, maar vanaf 7 uur is het droog.

We gaan nog eens naar het stadje Sarlat, waar aanzienlijk meer toeristen rondlopen dan eergisteren. We zoeken de antwoorden op een paar quizvragen, om daarmee de coördinaten van een zogeheten 'multi-cache' te berekenen. Een naam, een jaartal, een leeftijd, enzovoort.
Omdat dit zich afspeelt in het oude centrum, zien we leuke straatjes, winkels en terrassen.







We doen een verse wafel met een kop koffie 'alongé' (aangelengde espresso), koffie zoals we die in Nederland drinken.



De berekende cacheplek ('GZ', ground zero) is aan de rand van het park. Op weg daarnaartoe halen we een andere cache tevoorschijn uit een holte van een muur.





De eindplek van de multi vinden we ook, maar daar ligt helaas geen bakje met logrol. Hm, dat is kennelijk gejat of gesloopt.

We doen boodschappen bij de plaatselijke Lidl. Grappig: hier zijn dezelfde ingewikkelde broodvakken met opzijschuifstangen als bij de Lidl in Nederland.

Terug op de camping proberen we een tukje te doen, totdat een campinghulp met motorzaag de struiken komt snoeien. Heng-heng-hèèèèng-heng-hèèèng... Dan maar even zwemmen. Dat is ook lekker.

Het is zonnig, 22 graden en bijna windstil. In de schaduw van een boom goed uit te houden.
De camping stroomt aardig vol. Van de 35 plekken zijn er al 4 bezet.


Vrijdag: Josephine Baker
De weersverwachting voor vandaag is goed. Zonnig en warm, geen regen. We gaan naar een van de vele kastelen die langs de Dordogne staan: het Château Des Milandes.



De oudste delen stammen uit de 16e eeuw, maar er is vooral rond 1900 veel verbouwd en gerestaureerd. Het resultaat is een mengsel van bouwstijlen en een mooie tuin met veel bloeiende planten en bomen.



De beroemdste bewoner van dit kasteel is de Amerikaans/Franse danseres/zangeres Josephine Baker. Zij leefde van 1906 tot 1975 en werd vooral bekend als eerste bruine danseres (met bananenrokje) in de Parijse Folies Bergères. Een groot deel van haar leven woonde ze in Frankrijk. Ze kocht dit kasteel en woonde er met haar 10 geadopteerde kinderen. Ze was verzetsstrijder tijdens WO-II en streed tegen rassendiscriminatie.

Veel van haar spullen zijn nog te zien in het kasteel, waar je met een Nederlandse audiotour doorheen wandelt. Beetje veel informatie, maar echt de moeite waard.



In de tuin van het kasteel wordt een roofvogelshow gegeven. Van de pakweg 80 toeschouwers zijn er hooguit 4 jonger dan wij. Beetje onwennig, zo'n grijzekoppenpubliek. Maar dat hoort bij juni, waarschijnlijk.





Bij een nabijgelegen monument zoeken we de antwoorden op wat vragen over Josephine, om zo weer een multi-cache op onze naam te kunnen zetten.

Het is 26-28 graden, zomerse hitte. Even afkoelen in het zwembad en daarna wachten in de schaduw tot de avond begint. Er komen wat meer kampeerders, vooral Engelsen.
Vandaag is pizzadag. Er staat om 6 uur een foodtruck bij het hoofdgebouw en bijna iedereen bestelt hier iets.





De bar van de camping doet ook goede zaken. Op het terras hebben we een leuk gesprek met een echtpaar uit Cornwall, dat hier een paar dagen kampeert.

Om 9 uur zitten we op het veld voor de caravan, want binnen is het nog veel te warm. Het was een mooie dag.


Zaterdag: Brive
Er bestaan verschillende soorten geocaches. Deze week scoorden we al twee multi's en een aantal 'traditionals'. We proberen zo veel mogelijk verschillende types te vinden.
Een vrij zeldzaam type is een 'event'. Dat zijn tijdelijke caches, die je mag loggen als je op het evenement aanwezig geweest bent. Kleine events duren soms maar een half uur. Zo'n event vindt vandaag plaats in Brive-la-Gaillarde. Het event staat in het teken van geocaching-wereld-flashmob-dag. We moeten, gekleed in iets blauws, in de buurt van het aangegeven punt op een parkeerplaats zijn en om half 6, als er getoeterd wordt, allemaal bij elkaar gaan staan.

Het is bloedheet, 32 graden, en naast de afgesproken plek is een gigantische kermis met veel lawaai, mensen en hun vuilnis.



Frankrijk is rommelig, maar op dit soort plaatsen ook heel smerig. We wachten in de schaduw op de toeter. En als deze klinkt, komen er uit verschillende richtingen wat groepjes mensen. In totaal pakweg 10, van wie niet iedereen blauwe kleding aan heeft. Iedereen stelt zich voor. Allemaal Fransen, ze spreken nauwelijks Engels en de meesten zijn wat autistisch/solistisch, wat ons herinnert aan een eerder mini-event in Austerlitz.
We tekenen het logboek: een ansichtkaart met een kraaiende haan. En er wordt een groepsfoto gemaakt.



We lopen nog even langs een plekje waar een andere cache zou liggen, maar vinden niets. Het is te warm voor een stadswandeling. Terug naar de camping.

eerste berichteerste berichtvorige bericht06-06-2018volgende berichtlaatste berichtlaatste bericht
© M. van Toll