eerste berichteerste berichtvorige bericht30-07-2015volgende berichtlaatste berichtlaatste bericht


Stellenbosch

Donderdag
Vandaag gaan we verhuizen naar Stellenbosch. Om 9 uur wordt onze huurauto voor de deur afgeleverd. Na het noodzakelijke papierwerk rijden we voorzichtig een blokje in de wijk. Ze rijden hier links, dus dat doen wij dan ook maar. Het stuur zit rechts en het is een automaat, maar dat went snel.

Omdat Stellenbosch maar een uurtje rijden is, gaan we niet rechtstreeks daarnaartoe. Na de eerste plaspauze vertrouwt de auto ons niet meer: zodra de contactsleutel wordt omgedraaid, gaat het alarm af. TOET TOET TOET TOET en dat dan heel hard en lang. De pompbedienden schieten te hulp en weten dat je het toeteren kunt stoppen met het ontgrendelknopje op de contactsleutel. Maar daarmee is het probleem slechts tijdelijk verholpen. Bij elke volgende startpoging gaat het alarm weer af.
Verhuurbedrijf gebeld, drie keer doorverbonden en steeds het verhaal dat we een andere auto krijgen. Nee, nee, dat willen we niet. Gewoon even zeggen hoe dat alarm uit moet. Als de verbinding wegvalt, hebben we zelf ontdekt dat de auto waarschijnlijk eerst op slot geweest moet zijn voordat je hem weer mag starten. Ja zég dat dan!



Een mooie weg slingert langs de kust. Aan de linkerkant brokkelige rotswanden en rechts de Atlantische Oceaan. Bij Betty's Bay zien we honderden pinguďns. Leuke waggelende beesten. Het is koud en het regent af en toe, maar gelukkig is het droog als we op de vlonders tussen de pinguďnnesten lopen.





Na een warme hap en koffie rijden we de kustweg terug en vervolgens naar Cheetah Outreach, een opvangcentrum voor cheetahs, gepensioneerde honden en kleine aapjes. Hier worden cheetahs verzorgd en gefokt. Bezoekers betalen 10 Rand (70 eurocent) en dragen bij aan het project. Het is geen spectaculaire dierentuin, maar de beesten hebben veel ruimte en daar gaat het om.



We rijden nu naar Stellenbosch. Ons onderkomen voor de volgende drie nachten is op het wijnlandgoed Knorhoek, even buiten het dorp. De routebeschrijving zegt dat we 'door het dorp heen' moeten, maar er moest staan 'langs het dorp'. Geen probleem. We zijn in de loop van de middag op onze bestemming. De eerste autorit zit erop en is vrij soepel verlopen.





Er is nog tijd om een flesje Knorhoek pinotage te kopen. Het lekkere rode sapje mag mee naar het restaurant van Knorhoek dat 's avonds een bijzonder smakelijk stuk vlees heeft met heerlijke krokante aardappelen.
Het toetje is nog eens malvapudding, dit keer met vanilleijs.



Om acht uur is het al aardedonker, op het licht van de volle maan na. Het is flink afgekoeld. Leve de verwarming. Onze kamer is boven het restaurant, een beetje vreemde indeling met een douchevloer van minstens drie meter lang, alsof het ook een bowlingbaan is.



Vrijdag
Hieperdepiep, in de gloria.
Annette is een jaartje ouder geworden. Na de nodige appjes en telefoontjes en het ontbijt gaan we op pad. Het is bijna onbewolkt, mooi weer voor een bezoek aan het Taalmonument van Paarl. Dit ligt op een berg en is al van verre te zien. Het bouwwerk bestaat dit jaar veertig jaar.







De hoge pilaren symboliseren de Europese, Afrikaanse en Aziatische talen die samengekomen zijn in het Afrikaans. Een enthousiaste gids vertelt over haar taal en het monument, waar in de zomer veel picknickconcerten gegeven worden. Dan lopen hier tienduizenden mensen. Nu zijn we de enige twee bezoekers. We genieten van het indrukwekkende bouwwerk en van het uitzicht op Franschhoek en Paarl.





Onze volgende stop is The Giraffe House, een kleine dierentuin met vooral lokale dieren: zebra's, impala's, krokodillen, struisvogels, giraffen, allerlei kleurige vogels en een verrassende demonstratie met o.a. reptielen.





Annette mag op haar verjaardag een hand vol reuzenkakkerlakken vasthouden en een wurgslang uit een zak pakken.





Martin mag een tarantula vasthouden en we krijgen allebei een volwassen python om de nek. De eigenaar die de demonstratie geeft, heeft de bevlogenheid van Steve Irwin.





Terug op Knorhoek krijgen we een proeverij van wijnen en lokale fudge. Heel gezond allemaal.


Zaterdag
Vandaag gaan we even kijken in het dorp Stellenbosch. Zeven jaar geleden was het een bezoek van drie kwartier aan de dorpsstraat met te volle restaurants. We horen Summum-reisleidster Tineke nog zeggen 'ze noemen dit ook wel de eikenstad, waarschijnlijk omdat er zo veel eiken zijn.' Kijk, daar staken we tenminste iets van op.



We zien nu zelfs een heel winkelcentrum Eikestad Mall. Er staan gelukkig ook nog veel mooie oude gebouwen met witte klokgevels uit de VOC-tijd. Johan van der Stel (vandaar de naam) heeft in 1679 deze plek uitgekozen voor een rustige nederzetting ten oosten van Kaapstad.





Het is nu allesbehalve rustig, waarschijnlijk omdat het zaterdag is. Na wat dwalen door de straten zoeken we onze auto weer op. We geven de parkeerwachter een briefje van 20 Rand (anderhalve euro) en hij wenst ons nog hartelijker een fijne dag.



Een half uurtje verderop is Franschhoek, ook bekend uit de wijnschappen. Overal langs de weg zijn wijngaarden en grote landhuizen van wijnproducenten. Veel Nederlandse namen: Kanonskop, Remhoogte, Welgemoed, Molenvliet, Zorgvliet, maar ook Franse en Schotse namen: Basse-Provence, Glen Drake, Glen Arran. Op de achtergrond zijn mooie, ruwe bergen.



In Franschhoek is het een stukje rustiger dan in Stellenbosch. Er is een kleurige souvenirmarkt. De zon schijnt fel en het is zelfs bijna te warm op het terras waar we een warme hap nuttigen. Omdat het weekend is, is vanavond het Knorhoek-restaurant dicht. Daarom kopen wat brood en beleg bij de Pick & Pay.



Onze kamer heeft een balkon waar het tot vijf uur in de zon goed toeven is. Dan wordt het frisser. Tegen zessen is de zon achter de bomen verdwenen.




eerste berichteerste berichtvorige bericht30-07-2015volgende berichtlaatste berichtlaatste bericht
© M. van Toll