eerste berichteerste berichtvorige bericht28-04-2011


Openbaar vervoer

Donderdag is onze laatste hele dag in Rusland. Er staan geen excursies op het programma. Iedereen doet vandaag wat hij wil. Wij gaan op zoek naar een park om nog even in de zon te zitten.

Het metrostelsel van Sint-Petersburg is ideaal om snel een flink eind verder te komen. Je koopt een muntje voor ongeveer een halve euro en neemt een lange snelle roltrap naar zo'n 50 meter diepte. Om een onduidelijke reden mag je van de metro hier geen foto's maken. Onze gids gisteren wist ook niet waarom, maar het is gewoon zo.



Het park bij het Taurisch Paleis ziet er ruim en rustig uit, maar er staat een hoog hek omheen en de ingangen zitten met kettingen op slot. Er lopen wel een paar mensen met hun hond en even later zien we een vrouw over het hek naar buiten klimmen terwijl haar hond tussen de verbogen spijlen van het hek het park verlaat.

Het Taurisch Paleis wordt bewaakt door een stel uniformen die gebaren dat we moeten doorlopen. Het lijkt erop dat hier een hoog persoon gaat arriveren.

Dus we lopen door, langs een mooie kerk en verder veel saaie hoge gevels.



De brede straten en pleinen zijn versierd met vlaggen '1941-1945' voor de nationale feestdag op 9 mei. De parades die vroeger op 1 mei gehouden werden, zijn nu naar 9 mei verplaatst om de 'rode' Dag van de Arbeid los te laten en het accent te leggen op het eind van de Tweede Wereldoorlog.



We lopen verder tot het park bij het Smolnyklooster. Het is wel iets koeler dan voorheen, maar in de zon bij de fonteinen is het goed uit te houden. De torens van het klooster en de ernaast gelegen Opstandingskathedraal zijn door de nog kale bomen goed te zien.



In een café doen we een bakkie. Het valt ons telkens op dat winkel- en horecapersoneel aanvankelijk stug doet, maar als je een paar Russische woorden zegt, gaan ze hun best doen om Engels te spreken en zijn ze best vriendelijk en behulpzaam.

De afstanden zijn hier groot, dus willen we naar een volgend park met de trollybus die hier toevallig stilstaat. We wijzen aan waar we heen willen, maar het trollypersoneel schudt nee, wijzend op de bovenleiding. Kennelijk moeten we een gewone bus zoeken. Net als we geen informatie meer verwachten, schrijft de conductrice het getal 46 op. Spassiba (bedankt).

We nemen een bus naar het metrostation. We hoeven bij het instappen niets te betalen en er zijn ook veel mensen die door de achterdeur instappen. Later zien we dat je hier betaalt bij het uitstappen. 21 roebel (50 eurocent) per rit. Geen gezeur met zones en inchecken, zouden ze in Nederland ook moeten doen.

De metro brengt ons weer naar onze eigen straat. We eten een soepje in het café van gisteravond en gaan terug naar het hotel. Even liggen...


Uitzicht uit de hotelkamer


Twee uur later gaan we opnieuw naar ons stamcafé waar we met negen man lekker eten, terwijl af en toe iemand een triviale vraag stelt.

Morgen vliegen we weer naar Nederland, in drie groepen op verschillende tijden.




eerste berichteerste berichtvorige bericht28-04-2011
© M. van Toll