herfstvakantie




eersteeerste terug vorige22-10-2009volgende verder laatstelaatste


Brooklyn

Donderdag. Op onze laatste dag in New York veroorloven we ons een ontbijt in het hotel. Guitige bediende: 'How would you like your eggs? Sunny, like me?' Annette: 'No, scrambled. Like me.' Dikke schik.

Ons vliegtuig vertrekt pas vanavond laat, tegen middernacht. We hebben dus nog een hele dag. Het is prachtig weer, zo'n 20 graden. Er is nog heel veel te zien in New York, maar onze voetjes hebben inspraak geëist. Daarom gaan we niet naar de Zoo in Central Park of naar moeilijk bereikbare attracties.

We nemen de metro naar Fulton Street in het zuiden en lopen daarvandaan naar South Street Seaport, een wijkje met gerestaureerde huizen zoals het er in de beginjaren van New York heeft uitgezien. Het doet een beetje denken aan Bataviastad in Flevoland: alle huisjes bieden onderdak aan modezaken, souvenirwinkels en kleine restaurants. We stoppen voor koffie bij Jack's Brewery, een beetje alternatief, fairtrade, organisch en 'shade grown' (wat zou dat zijn?).


South Street Seaport




South Street Seaport




Het hele jaar Kerst



Na een bezoek aan een kerstwinkel grijpen onze voeten de macht volledig. Een gele taxi brengt ons naar Brooklyn, over de twee kilometer lange brug. Aan de overkant hebben we prachtig uitzicht op de Manhattan skyline. We kunnen lekker hangen op een bankje, in de zon, zonder jas.


Manhattan skyline gezien vanaf Brooklyn




Wandelen onder Brooklyn Bridge



In het wijkje onder de brug zijn veel restaurants, vooral Italianen, zoals Grimaldi. Deze tent is zó populair dat buiten een rij wachtenden staat. Jammer natuurlijk, want we willen nú iets eten. Verderop is een restaurant zonder wachtrij. En lekker.

Het toetje halen we aan de waterkant bij Brooklyn Ice Cream Factory. Tip: neem 1 bolletje, want net als alles in New York is de afmeting bovenmaats. Twee kennelijk pasgetrouwde Japanners poseren voor een fotografenduo tegen een decor van Manhattan, East River en Brooklyn Bridge.

We bewegen onze benen en kijk: geleidelijk komen we vooruit. Zo bereiken we een metro die ons ongeveer onder ons hotel afzet. We hebben nog een paar uur te besteden. Dit wordt een rustige middag in de lobby. Lekker hangen, wat lezen en dit verhaal schrijven. Wat kunnen Amerikanen hard praten als ze een telefoon in hun hand hebben en wat gaan telefoonaccu's tegenwoordig lang mee!


eersteeerste terug vorige22-10-2009volgende verder laatstelaatste


© M. van Toll