De richtlijnen

Volgens de Memorie van Toelichting bij de Wet Geluidhinder (1979) gaat het bij een stiltegebied om 'Een gebied in de orde van grootte van enige vierkante kilometers of meer, waarin de geluidbelasting door toedoen van menselijke activiteiten zo laag is, dat de in dat gebied heersende natuurlijke geluiden niet of nauwelijks worden gestoord.'

Het beleid voor stiltegebieden is in de nieuwe Wet Milieubeheer (1993) overgenomen in de regeling voor milieubeschermingsgebieden, 'gebieden waarin de kwaliteit van het milieu of van een of meer onderdelen daarvan bijzondere bescherming behoeft'.

Met de aldus verstrekte richtlijnen heeft elke provincie individueel - samen met de gemeenten - een lijst met Stiltegebieden opgesteld. Een provinciale milieuverordening geeft aan wat wel en niet mag in een Stiltegebied.